سید صادق آتشی شعار

یه فکری کن
واسه حال آشوبم
میخندم
نه اینکه خیلی خوبم

میخندم من
به روزگارم آره
این خنده
چه بغض تلخی داره

ما خسته ایم
از حرف از شعار
از قولایی
که نمیان دیگه به کار

مرهم نبود
واسه زخمای ما
دل میبرید
هرکی بود جای ما


ما خسته ایم از این غرور
از کاغذ بازیای پوچ
تا پا برهنه های مرز
تا اشک دختر بلوچ

ما خسته ایم از این سکوت
از تورم با رکود
از نارفیقای حسود
تا مدیرای بی وجود

سرده دستام‌ مث بچه ای که
توو روز برفی زمین میخوره
خالی نمیشه با گریه آخه
این دلی که چن ساله پره


ما خسته ایم
از حرف از شعار
از قولایی
که نمیان دیگه به کار

مرهم نبود
واسه زخمای ما
دل میبرید
هرکی بود جای ما

ولی تموم میشه یه روزی این غما
این بغض و نفرت توو دل آدما
جاشو میگیره خنده ی واقعی
من و توایم برنده ی واقعی

دست سیاهی هم
واسه ما رو میشه
آره تموم میشه
ینی شروع میشه