سید یوسف دار الامم

سَلَامٌ لِأَرْضٍ تَفِیضُ عَطَاء
درود بر سرزمینی که مملو از بخشش است
وَ عِطْرُ سَرَاهَا دَمُ الشُّهَدَاء
و عطر سرایش خون شهداست
فَهَذَا حُسَیْنٌ وَ ذِی کَرْبَلَاء
این حسین است و آن کربلاست
إِلَی العِزِّ صَارَ لِسَانَاً وَ فَم
که تبدیل به نمادهای گویای عزت شده اند

سَلَامٌ عَلَیْکَ عَلَی رَافِدَیْکَ عِرَاقَ القِیَم
درود بر تو و درود بر زائرانت ای عراق گران قدر و ارزش مند
فَأَنْتَ مَزَارٌ وَ حُبٌّ وَ دَارٌ لِکُلِّ الأُمَم
چرا که تو حرم، عشق و خانه همه ملت ها هستی
سلاماً على الشفق المدلهمِّ
سلام بر غروب سرخ آلود
إذا ما احتواه دم البسملات
زمانی که خون بسم الله (برای شروع ذبح) آن را در بر گرفت

کجرح إلهٍ بنحر ذبیحٍ
مانند زخم خداگونه بر گلوی قربانی
تلتهُ السیوفُ قُبیل الصلاه
که پیش از نماز شمشیرها بر آن کشیده شدند
(رأیناک دینا.. سمعناک حینا… یا بحر القیم
تو را آیین خود دانستیم .. در لحظه به تو گوش سپردیم .. ای دریای ارزش ها
لأنک ثرت على المظلمات…و بدرک تم)
چرا که بر تاریکی ها شوریدی .. و ماه تو نیز کامل شد