آریا رادمهر حادثه

حتی خیالتم خبر نداره
که من برات دارم قلم میزنم
تو کوچه های تنگ این ترانه
با دلتنگی دارم قدم میزنم
حتی خیالتم خبر نداره
کلی واست پنهونی گریه کردم
تو کوچه های تنگ این ترانه
به دیوارای گریه تکیه کردم

بدونه تو گوشه نشینه دلم
انگشتری که بی نگینه دلم
ساز تنهایم وقتی نیستی کوکه
مغز دل من بی تو پوکه پوکه

با یک نگاه بند دلم پاره شد
هیچکی بجز تو منو دلتنگ نکرد
نقاشی قلبمو هیشگی جز تو
با رنگ سرخ لاله ای رنگ نکرد
نمیدونم چطوری و چی شدم
بید غرورم به باد تو لرزید
وقتی که ناخدای کشتیم شدی
دلم از هیچ حادثه ای نترسید

بدونه تو گوشه نشینه دلم
انگشتری که بی نگینه دلم
ساز تنهایم وقتی نیستی کوکه
مغز دل من بی تو پوکه پوکه