علیرضا پناهی زوج و فرد

نفهمیدم چی دلش و زد
نشد که من راهش و سد
کنم نره نخواست
نخواسن ببینه تره
این چشامو آخرش
شدم آدم بد
دوست داشتنم زد زیر دلش
از اولم میومد بهش
نمونه پام از دلم مثه دیوار
رد شد و فقط یه یادگاری نوشت
من خود دردم آخ دورت بگردم
کجارو بگردم واسه دیدنت
با فکر تو گرمم تو شبای سردم
گیره به قلبم قلاب دلت
عکسات با قلبم هر شب میزنه حرف
کی چتر تو میشه تو بارون و برف عزیزممم
رو کرده کی آس دلش رو واسه چشات
تو که خوب میدونی اینو من به نگات
مریضم

زوج بدومو فرد بود
محدوده قلب تو سرد بود
این آخرا چشمات با دلم چی بگم
آری خیلی حرفه که تو پاییز قبلم برفه
ولی باز جاتو من تو دلم به کسی نمیدم