هوتن شاطری جو گندمی

جو گندمی موهام ،من پیر شدم دختر
در خاطره هایی دور، زنجیر شدم دختر
نه دلخوش رویام و نه ملعبه ی امید
کابوس فقط کابوس تعبیر شدم دختر
این دشت که میبینی انبوه فراموشی ست
دریای جنون بودم، تبخیر شدم دختر
من آیینه بغضم، صدبار ترک خوردم
در حسرت و دلتنگی، تکثیر شدم دختر
جو گندمی موهام، جوگندمی دنیام
تبعید شدم از رنگ من پیر شدم دختر