موهان بند پریزاد

مویه بلندو دسته پر خینه
سرمه به چشمانه تو میشینه
تصویره توره در خاطریم داروم
عجب بردی دله مغرورم از سینه
همسایه ای دیواره من بودی

دمو کوچیه بن بستی ک دل بردی
اگر یگ روز نمیدیدوم توره ای یار
پریشان بودمو مریضو بد احوال
عجب دلبره زییایی توبا موهای
خورمایی زدی آتش بجانه مه پریزاد

به قربانه دو گیسویت همو موهای
خوش بوین دلم بردی به ناکجا پریزاد
امو صورته زیباره چی وقت باز ببینوم نشانی
از تو هیچ کسی نداره عجب خلقی خدایا شاهکاره
خبر دادن ک باز امشب ده ای شهر میایی باده میگوم
عطره نرگسه بیاره همو گلی ک عطره توره داره