متین بهادری نیمکت

تصور کن یه شب تاریک که برف اومده باشه و یه نیمکت هم باشه که نور زده باشه بهش حالا فک کن رو اون نیمکت منو تو نشسته باشیم

دستای نازت گرم می‌کنه دستامو بدجور تو این هوای سرد
میشه بگی چطور بانو آروم شدم منی که بودم پیش همه عصبی و بد
اشکاتو پاک کن سختی ها گذشت و خدا ما دوتا رو واسه خوشبختی و آینده رقم زد
بی تو من شادی هام کشته میشه و میمونم با نیمکت خالی و دنیایی پر از درد

اما نزدیکه بهم حسامون فرق می‌کنه با همه عزیزم عشقمون
درسته سخت بوده گذشته اما قول میدم که پر از شادیه تو فردامو
وقتی که نیستی اشک میریزه شدید تر از من رو زمین از اسمون

عکسات شده دلیل آروم شدن هر شب عصاب این دیوونه
هر شب تا صبح از دلتنگی مینویسیم و صدام میخونه
این سختی ها به زودی واسمون تلخی و خاطره میمونه
حسود زیاده پس بزار کسی از عشقمون چیزی ندونه
وقتی که سردردم فقط بغلت شفای حالمه
محکم منو تو خودت بگیر بعلت خودش یه عالمه
اگه روزی رفتی بدون این آهنگ همیشه یادمه
توهم به خودت هر روز بگو این آهنگه واسه کنه

رفتن باعث میشه چشام خیس بشه دستام یخ
میدونم سختته که اعتماد کنی ب چن تا حرف
درسته دوریم از همو شاید نتونم واست کاری کنم
ولی من ثابت میکنم خودمو تو هم مثل من دلت رف