مسعود عزیزی تونل

یه تاریکی میتونه شادم کنه
مثه تونل ِ جاده های ِ شمال
مثه ردِّ نزدیک ِ یه عشق ِ دور
که افتاده تو نقش ِ فنجون ِ فال

مثه وقتی چشمامو بستم ولی
دارم راه میرم رو بند ِ دلم
نمیترسم از اینکه دنیا بگه
یه دیوونه ی ِ ظاهراً عاقلم

تو گرداب ِ مشکی ِ چشمای ِ تُو
بذار غرق باشم نجاتم نده
یه تاریکی میتونه شادم کنه
مثه آدما ترسُ یادم نده

یه تاریکی میتونه شادم کنه
یه خوابی که با تُو شروعش کنم
ببخشی به من بال ِ پروازتو
که بن بستو راه ِ عبورش کنم

ببخشی به من بال ِ پروازتو
بهم حس ُو حال ِ پریدن بدی
زمانی که بدبین شدم به همه
جسارت واسه خوب دیدن بدی

تو گرداب ِ مشکی ِ چشمای ِ تُو
بذار غرق باشم نجاتم نده
یه تاریکی میتونه شادم کنه
مثه آدما ترسُ یادم نده