عادل قنبری اتوبوس

چه کنم با دل بی سر و سامان چه کنم با غم پایان
چه کنم من در کوی محبت شده ام عابر سرگردان شده ام سیر از دنیا دنیا دنیا
ای خدای ابر و باران ابر چشمانم شد گریان
تا شد او با من بیگانه شادی از من شد رو گردان
او گذشت از عشق پاکم تا که بنشاند بر خاکم
ای دریغا رفتم از یاد ای زمانه از تو فریاد شده ام سیر از دنیا دنیا دنیا
تو غرور مرا بشکستی
که یه نامه برام نفرستی
به غریبه مگر دلبستی
تو بیا بسر بالینم
به دو بوسه بده تسکینم
که شکوفه غم می چینم
تو سفر کردی بسلامت
تو منو کشتی زخجالت
دیگه حرف آشتی نباشه
با تو قهرم تا بقیامت با تو قهرم تا بقیامت
مگر گنه کردم به تو نگه کردم
مگر گنه کردم به تو نگه کردم
از همون یک نگاه اول دل ز من بردی
بعد از ان لحظه جدایی کی غمم خوردی
شده ام بت پرست تو قسم به چشمون مست تو
به کنج میخونه روز و شب شده ام جام دست تو
شب هجرون دیگه …