مهراب نقطه پایان

بار اول اتفاقی خوردم کیفش افتاد زمین
حواسم جای دیگه بود گفتم من شرمندتونم،
خواستم کمکش کنم که یهو چشام خورد به چشاش
لعنتی انگاری توی چشاش قهر خدارو داشت
بزار دلیل جداییمونو بگم برات،
مثل سابق ببینمش هر شب دل آشوب و بی قرار
حتی پلک زدناشم میشماردم میرسید به هزار
انقد میخواستم که سپردمش دست امام رضا،
مادرم خیلی خوشحال شد که من انتخابمو کردم
عروسمو کی میاری که من دورش بگردم
گفتم مادر یه فرشتس که آدم نمیکنه باور
یه فرشته بودی ولی فرشته مرگ مادر،
خودشو دیگه جدا کرد حتی به دیدن مادرم نمیومد
دیگه رسم آخر قصه که زیر خاک خفته آرام،
من جوری قلم دست گرفتم که نقطه پایان،
من پای کسی تموم این موهامو رنگ زدم
که سیاه بازیهاشو دیدم چجوری کند ازم
هرچی داشتم و نداشتمو گرفتم ازم با عشوه هاش
فکر میکرد نمیدونم ببین میدونستم خرم،
خریت تو عشق تو برای من مقدس،
خریت تو عشق تو با چشمای تو همدس
عاقلی تو دنیای این آدمها رو نمیخوام،
من همین که باشی و باشی برای من بسه
تو از اولش میگفتی نمیخوامت که یه وقت،
همه چی بی دردسر اونجا تموم میشد میرفت
خورده خورده تورو جمعت کردم که این شدی،
باور قلبیه قلب سادمو شکستی رفت،
ردیف اول هر فیلم تو من بودم فقط،
بلد داستان لاشی بازیات منم فقط
تو هنرمند منی که این همه سال پایت بودم
حتی فیلم شاد و غمگین تنهایی دیدم ازت،