رضا ماهر تب عشق

ورس ۱

هنوز دلم به این امید است
تصوریست نبودن تو
حتی دقیقه های اخر
راضی نشد به رفتن تو
تو از دلم خبر نداری
که اینجوری منو به گریه میسپاری
بگو هنوز هوامو داری
بگو که تنها نمیذاری

کوروس

تب عشقت به مرز مردنم کشید
مرا که از نفس برید
از اشیانه دلم
چه بی بهانه پر کشید
رفت و عشقش در اسمان قلب من
چه عاشقانه ریشه کرد
به جز کشیدن غمش
مگر دگر چه میشه کرد

ورس ۲

هوا هوای درده
این اشک های یه مرده
که یاد خاطراتت
اونو دیوونه کرده
گذشته اون لحظه ها
اون روزای شادمون
چه پایان تلخی داشت
اخراین قصمون