محمود کشتی تکه ی جان

اگر این دیوانگیهایم دلیل عشق بود
دست کم صد بار ثابت کرده ام دیوانه ام
دوریو این هجم از بی تابیت عادت نبود
جای خالیه سرت حس میشود بر شانه ام
خانه را مجبورم این شبها تاریکش کنم
چون که حتی سایه من بی قرارت میشود
دست رویای تو میپیچد به دور گردنم
گاهگاهی خاطرات طناب دارت میشود.‌‌..
یک تکه از جانم شدی
پیدای پنهانم شدی
برای من آسان نبود
رفتیو پایانم شدی
غربت از روزی که رفتی خانه را در بر گرفت
قصه ی تنهایی بیتابیم از سر گرفت
هر چه آمد به سرم از ترس دوری تو بود
این جهان بد بود با من که تو را از من گرفت…
یک تکه از جانم شدی
پیدای پنهانم شدی
برای من آسان نبود
رفتیو پایانم شدی