علیرضا اژدری عهد دقیانوس

رهاکن صحبت یعغوبو
کوریو غمو فرزند
من از گرداندن یوسف
سر بازار میترسم
همه گفتند این جمعه بیا
اما درنگی کن
از اینکه باز عاشورا شود تکرار
میترسم
سحر شد امده خورشید
اما آسمان ابریست
من از بی مهریه این ابرهای تار
میترسم
من از اشکی که میریزد
ز چشم یار میترسم
از ان روزی که مولایم
شود بیمار میترسم
همه ماندیم در جهلی
شبیه عهد دقیانوس
من از خوابیدن مهدی
درون غار میترسم
به وقت ترس و تنهایی
تو هستی تکیه گاه من
منو تنها میان قبر خود نگذار
میترسم
دلت بشکسته از من لیکن ای دلدار
رحمی کن
که از نفرین و عاق والدین بسیار
میترسم
هزاران بار من رفتم
ولی شرمنده برگشتم
ز هجرانت نترسیدم
ولی این بار میترسم
تمام عمر خود را نوکر این خاندان خواندم
از اون روزی که این منسب کنم انکار میترسم
تبیبم داده پیغام بیا دارویت آمادست
از ان شرمی که دارم از رخ عطار میترسم