دکتر هادی پدر

زندگیمو مثلِ آیینه
با نگاهِت آشنا کردم
یادمه از اولین لحظه
من تورو پدر صدا کردم
زیر سقفِ آسمون ، دستات

جون پناهِ خستگی ها بود
روبرویِ بی قراری هام
بودنِت ، تعریفِ دریا بود
“خونه هرنفس تورو یادم‌ میاره

بغضایِ پنهونِ من ادامه داره
مرد بودی ، تویِ این دنیایِ نامرد
جای خالیِ تو رو نمیشه پر کرد”
بینِ این روزایِ تکراری
روحِ بی تابِ منو دریاب

خسته م از اینهمه بیداری
راضی ام ، ببینمِت تو خواب
خاطراتمونو گم کردم
مهربونی تورو کم داره
سهمِ من از داشتنِت حالا
قابِ عکسِ رویِ دیواره