دانیال عبدالهی هواخواه

از من گذشت اونی که بم می گفت
تا آخرین لحظه هواخواتم
مثِ یه خواب از پیشِ روم رد شد
زد زیرِ هر چی که می گفت پاتم

من سادگی کردم دلو دادم
از پچ پچایِ تو نفهمیدم
زخم زبونات واقعی بودن
هر بار که رفتی ساده بخشیدم

تقصیره من نیس که دلم خواستت عشقِ تو زیرِ پامو خالی کرد
زودتر باید می فهمیدم میری رفتارِ تو بم اینو حالی کرد (۲)

از بس که از خواب می پَرم هر شب
با گریه چشام رویِ هم میره
بد حالی واسم ساختن این قُرصا
ذهنم با رویایِ تو درگیره

انگاری زنجیر شده دلتنگی
بعد از تو به این دل یجورایی
تو خونه راه میرم با سیگارو
حرف می زنم وقتایِ تنهایی

تقصیره من نیس که دلم خواستت عشقِ تو زیرِ پامو خالی کرد
زودتر باید می فهمیدم میری رفتارِ تو بم اینو حالی کرد (۲)