آمر برو

بهت گفتم بیا کمتر ببینیم هم و که سخت میشه برای هردومون
بهت گفتم تو آدمش نیستی منم آدمش نیستم که بری بگم بمون
چقدر گفتم نگام نکن که می ترسم ازون چشای طوسی من
ببین چشای خیسم ‌و ببین چشات من و کجاها کشوند
من عادت داره دلم توام تنهام بزار برو
یه کوله بار غم توی فردام بزار برو
قبل تو تمرین کرده بودم تنهاییارو
یه شیشه عطر خالیتو برام بزار برو
تو نقطه ضعف های من و بلد بودی
تو بیشتر از خودم من و بلد بودی
میگفتم بر نمیاد از پس قلبم کسی
هیچکی بلد نبود و تو بلد بودی
تو تو تنهاییام تنها ترم کردی
من و آتیش کشیدی و خودت سردی
دارم هر روز نبودت و پس میدم ولی
غرورم اجازه نمیده برگردی