محسن عزیزی صبح شب پویان

زیر این باران از تیر،
زهر نیرنگ، زخم شمشیر
باز دست تو هویداست،
یا علی مولا
قیل و قال شهر افسون،
منظر این وهم مضنون
درهمآورد تو رسواست،
یا علی مولا،
در سرای دل،
ای شهنشاها
آمدی و رفت،
از دلم غمها،
ای تو ساز من ،
ای شب غمگین
بین که مهمان گشت،
بر دل مسکین،
صد هزاران جان،
برد از این زندان
زاد رهجویان،
گنج محرومان
روی بی رویان،
ماه مه رویان،
کام ناکامان،
صبح شب پویان.
مونس حزن یتیمان،
معیر عز دلیران،
مأمن سکن شکیبان ،
جذبه آهوی چشمان.
این چه شورست،
این چه غوغا
کز تو می آید به جانها،
برده دلها بس به یغما ،
یا علی مولا.
وین چه نغز است،
وین چه شیرین
خاطر خوبان دیرین،
موسی و عیسی وطاها،
خاطر مولا،.