محمد رازدار دس خوش

سادگی کرده دل بیچاره دس خوش
میگه بم بر خورد وقتی گفتی شب خوش،
ادا ادفاراشو میزاره واسه ی من چون هی میگه ترکم کن،
آخه روزایی که دل داده بودم رفت خب
میدونم بد شد میدونم برم چه سردرگمه تو جمع خب
آخه اون بازی بودنو با حسرت برد
حسرتش تو دلم موندگاره چقدر،
کاش چشاشو ببنده بزاره برم،
به سلاحه جفتمون که دیگه چیزی نگیم
نمیشه خیلی چیزارو دیگه واقا بگم‌
دیگه واقا نمیشه چشای همو ببینیم که،
دوباره خستگی باشه سزای هم نشینی ب سرم زد بگم حتما
یکاریش کن بگن اونارو دیگه باهم ندیدیم
من و شبهایی که تنهایی میگم صبر کن،
میشه برگشت چون یکه خاطره مونده ته قلبم خوش
اگه میفهمی چی میگم دل خستم مرد
راه برگشتی نزاشتیم واسه ی هم خوب،