محمد فتاحی نیمکت

باید دردت بگیره
از منیکه تو تنهایی میرقصم
بایدم خندت بگیره
از دلی که دادی به دستم
حیف که دل چشم نداره
تا مثه سر که مغز داره
دور شه ازت
حیف که روح حوصله نداره
با یه ضربه فنی بزنه زمینت
تویی که نمیفهمی منو انگشت نما کردن
هرچی بیشتر برقصم باز تو ذره بینم
من اصلا میرقصم تا نشون بدم بازنده نیستم
دارم تلخ میکنم کامتو با این رقص تلخم
تو هم برو با اونکه گف پیشم بمون بذار دلت پیشش باششه
هو هو هو
ترسم از این بود که تو تنهایی بمیرمو نباشی
که نبودی
دردم از این بود که درمان درد یکی باشیو
ازم دورشی
که دور شدی
اسمت رو این نیمکت
هنوزم هست
هرکی هرچی یاد بگیره
اسمتو میبینه
نیمکتا سوخت
دردا موند
زیبا روحم رفت
باشه به جهنم
خط کشیدم رو هرچی ادمه
که میگه من از اوناش نیستم
اره از اوناشنو هرکی هرچی
تاب مخش برداشت گف
ناراحت نیستم
فقط گوش کن
چی میگم
ارزو کردم
که امشب
من بمیررررم
تکرار میکنم غمگین نیستم
ترسم از این بود که….