آرش بهرامی انقلاب

بن بست
وقتایی که ها بارونیه
میام همونجای همیشگی
اتفاقی شاید ببینمت
با رفتنت شدی همیشگی
حالت کنار کی خوبه الان
داری میری هنوز اون کافه رو
هر جا میخوای بری کنارته
اونم میگه بهت تنها نرو
با قرصای سر درد
رفیقم از همون شبی که رفتی دیگه برگرد
برام بده نبودت خودت بیا ببین
چه انقلابی رفتنت کرد
هنوز اول اسمت گردنم
حسودی به منو تو میکردن همه
نمیشه احتمالا تا صد سال دیگم
من فراموشت کنم
چیکار کنم یه بار دیگه تو باشی پهلوم
از اون شب چه بغض سنگینی داره گلوم
مثه اتیشی تو دل میسوزونی هنور
چجوری خاموشت کنم