اردلان سیستانی درویش

میدونستی که خاک فرش منه
رفتی نموندی
چرا بخت سپیدو به سیاهی نشوندی
میدونستی فقط تورو دارم
رفتی نموندی
چرا مرغ امیدو از این خونه پروندی
درویش رو هر گلیم پاره شب رو سر میاره
قطره با یه دریا براش فرقی نداره
درویش رو هر گلیم پاره شب رو سر میاره
قطره با یه دریا براش فرقی نداره
درویشمو دنیا واسم یه مشت خاکه
همه دارو ندارم فقط یک دل پاکه
درویش رو هر گلیمه پاره شب رو سر میاره
قطره با یه دریا براش فرقی نداره