محمدرضا ژیانی مجسمه

یه لحظه بهش فکرکن
خدای من باشی
به همین نتیجه میرسی توام اگر جای من باشی
یه لحظشم خوبه دو‌قدمیت باشم
میدونم توقع زیادیه که عشق زندگیت باشم
من یه مجسمم که لبخندش و‌با چاقو تراشیدن
شکستنم حالا دارن منو‌باهم‌نشون میدن
من ی مجسمم ک از سنگ دلش ولی دوست داره
شکستنم ولی هنوز دلم حسشو بهت داره
اخرش به تو عشقمو‌نشون میدم
اگه هنوز یکم وقت باشه
منی که خوابتو فقط دیدم
خیالم چه جوری تخت باشه
من الان چند شب نخوابیدم
شاید باورش سخت باشه
هرکسی ی بارم تورو دیده نمیشه دیگه خوشبخت باشه