کارن لطفی همسفر

همسفر هرجا که میخواهی مرا با خود ببر
رنگ چشمات تو آتش میزند بر جان من
آنکه عشق آسان نمود اول ولی مشکل کجاست
دوریش داغیست بر این پیکر بی جان من
بعدت تنهایی میشه همه سهمم
اصلا فکر نمی کردم که آخر
بزنم دلِ جاده تو بارون
چرا من بترسم از یه مشت حرف
این زندگی شده شبیه قفس
شده شروع دلم از این هوس
بی فایدست که میکشم نفس
به هوای تو عمری دل من شده نا امید
که بیای و ببینی من ماندم بی تو کجایی
بعدت تنهایی میشه همه سهمم
اصلا فکر نمی کردم که آخر
بزنم دلِ جاده تو بارون