مرتضی خدیوی گل گندم

من دلم تنگه تو دلیلش
رو میدونیو آخر اینش
رو نفهمیدم من چی کم داشتم
واسه ی تو ، واسه این عشق
انگاری خوابم رو به تعبیره
اونکه هر لحظه رو به تغییره
من توی خوابم باز دوسش داشتم
اون تو بیداریم ، واقعاً میره
من واسه تو کم نبودم
نه زیاد بودی واسه من
قد آغوش همیم اما
حسرتش موند به دل من
من دلم تنگه تواِ دیوونه
تر میشم تنها توی این خونه
که واسم هر لحظه زندونه
انفرادیه ، سرد و ویرونه
کاش میدونستی تاب تو ایوون
منتظر مونده تا بریم بیرون
زیر بارون سرد پائیزی
تک و تنها مونده و عریون