حامد کمندی و رسول آقابالی فرق داشتیم

سفید شدن دیگه از درد بیتابی
تار موهایی که به دنیا نمیدادی
دریای چشماتو کی با عشق میخره
رو بازو های کی خوابت میبره
من‌نمیتونم بگذرم جواب قلبمو بش ندم
من نمیتونم بگذرم مگه ثابت کنی بدم
من نمیتونم بگذرم بیا به من نفس بده
من نمیتونم بگذرم بیا دوریتو کش نده
دور بودم از خونواده سر تو پر افاده
جنگیدم با شکست چون خودم به خودم یه قولی داده
گفتی تو که مجاز نیستی جایی واسه پیشروی نیست
دست به دست حمایت شد این صدای زیر زمینی
با پای خودت رفتی گفتی بوده دست تقدیر
حالا برای دیدن من تو باید بگیری وقت قبلی
یه روز تو کل این شهر همه جا حرف ما بود
گردن اونی که گرفتی قلادش دست ما بود
مثل پروانه دور تو گشتم ولی به رفتنت پیله کردی
صدای قدمات وقتی که رفتی داد میزد بر نمیگردی
یادمه برای اخرین بار سر یه بحث کوچیک
گفتی که انتخاب کن یا من یا این موزیک
گفتی که با این روال تباه کل روزات
حالا صاحب این صدا شده کراش کل دوستات
به فکر رفتن بودی بهونه بود کل گیرات
من برای تو میخوندم ندارم عقده برجه میلاد
یه روزی دستام غرق میشد لا به لای موج موهات
دیگه حتی خواب ببینی بخام بشم رو به رو بات
من‌نمیتونم بگذرم جواب قلبمو بش ندم
من نمیتونم بگذرم مگه ثابت کنی بدم
من نمیتونم بگذرم بیا به من نفس بده
من نمیتونم بگذرم بیا دوریتو کش نده