بابک بهادری و اصغر جلیلی فراق

قدم قدم
دلم میره سمت حرم ، دنیا گرفته رنگ غم
چشمام میباره
یادم میاد
خاطره ی هم سفرا ، دلم هوای کربلا
کرده دوباره

غبار راه
هنوز رو کوله بارمه ، این تنها یادگارمه
امون از این غم
خورده بهم
امسال آقا قرارمون ، خزون شده بهارمون
بی روضه بازم

عجب فراقی
من و یاده مزهٔ چای عراقی
عجب فراقی
اربابم نمیگیره ازم سراغی
عجب فراقی

______________


تو که داری
میبینی چشم خیسمو ، باگریه مینویسم و
میبارم اروم
دلت میاد
اینجوری بیرونم کنی ، بی جا و بی خونم کنی
از روضه محروم

امید من
همیشه تو بودی آقا ، با روضه های کربلا
میشدم آروم
گرفتن این
امید و از چشم ترم ، دیدی شدم من از حرم
چه جوری محروم

دارم میمیرم
شبا هی خواب میبینم توی مسیرم
دارم میمیرم
پا میشم هنوز توی خونه اسیرم
دارم میمیرم

عجب فراقی
من و یاده مزهٔ چای عراقی
عجب فراقی
اربابم نمیگیره ازم سراغی
عجب فراقی