سهیل عبدی رفتی

(تقدیم به تمام مادران آسمانی)

توی هر سن و سالی هم که باشم
توی آغوش گرمت بچه می‌شم
ببین پشت همه عکسات نوشتم
توی خوابم شده برگرد پیشم

توی هر سن و سالی هم که باشم
برای رفتنت زوده عزیزم
ببین از روی عادت بعدازظهر ها
هنوزم واسه تو چایی می‌ریزم

دلم میخواد
دوباره بچه شم تا از خیابون رد کنی من رو منم دستاتو محکم‌تر بگیرم

ببین انقد عذابه زندگیم از خونه در میرم فقط
ای کاش بشه منم بمیرم



نه باور کردنش که کار من نیست
که میگن رفتنت برگشت نداره
تو رو میبینمت بازم تو خونه
اگه این گریه ی چشمام بذاره