رسام یه مداد

 
لحظه رفتنت انگار با خودت دنیا رو بردی
تو ندیدی چی به روزگارِ این عاشق آوردی
حالا من با خاطراتت کاغذی که نم گرفته
جای خالیت و تو دفتر یه مداد با غم نوشته

هر روز می پرسم از خودم چی شد که رفتی
مگه نمیدونستی جانانم تو هستی
میگفتی دنیامی و من عاشقت هستم
دوست دارم تا آخرش به پات نشستم
به پات نشستم…

لحظه رفتنت انگار با خودت دنیا رو بردی
تو ندیدی چی به روزگارِ این عاشق آوردی
امشب دوباره نم نم بارون به پا شد
اشک منم چه بی هوا با اون به راه شد
وقتی نباشی ساحل و دریا سرابِ
حتی بهشت جهنم و دنیا عذابِ

هر روز می پرسم از خودم چی شد که رفتی
مگه نمیدونستی جانانم تو هستی
میگفتی دنیامی و من عاشقت هستم
دوست دارم تا آخرش به پات نشستم
به پات نشستم