حمید جعفری تو میتونی

 
به این زنده بودن نگو زندگی
اسیرِ یه زندون بی قاضی ام
منو دیده باشی میفهمی به یه
شب و روز بی حاشیه راضی ام
به چی دلخوشم میکنی با یه بوم
با دوتا هوا زندگی میشه کرد
کجا بودی وقتی شنیدم دلم
شکست و نمردم زیرِ بارِ درد
…
تو میتونی راحت بیای و بری
یهو خسته شی از زمان و زمین
نه انگار قسم خورده بودی به عشق
نه انگار که حرفی زدی قبل از این
اینه ردِ بغضی که جاموند ازت
صدای پر از خش پر از خستگی
تنم قده روحم نبود و نشد
به این زنده بودن نگو زندگی
…
زمین گیره قلبی شدم بعدِ تو
که افسارشو داده بودم بهت
نگفتی به یه پلک زدن آدما
تموم میشن و میرن از خاطرت
کجایی ببینی که ساکت شدم
که هیچی نمونده از اون قیل قال
که از زندگی سیرِ سیرم ببین
نبودت یه چند ساعته شد یه سال
…
تو میتونی راحت بیای و بری
یهو خسته شی از زمان و زمین
نه انگار قسم خورده بودی به عشق
نه انگار که حرفی زدی قبل از این
اینه ردِ بغضی که جاموند ازت
صدای پر از خش پر از خستگی
تنم قده روحم نبود و نشد
به این زنده بودن نگو زندگی