شهروز ماهان دلبر جانانه

ای دلبر جانانه
ای ماهِ شبِ خانه
نزدیک دلم باش که دیوانه بمانم
مجنون تواَم ای یار
بیخود ز خودم انگار
این آتش عشق است که افتاده به جانم
وقتی که تو می آیی
با اینهمه زیبایی
جز غرق تماشای تو بودن چه توان کرد
خوش قلبی و پُر مهری
هر خنده ی تو شعری
می خندی و جز از تو سرودن چه توان کرد
جان می دَهَمَت ای عشق
شادم ز غَمَت ای عشق
عطر تو همه جان مرا زیر و زبر کرده
ممنونم ازین احساس
این لحظه ی خیلی خاص
این بار نخست است دل من با تو خطر کرده
شیدا شده ام با تو
پیدا شده ام با تو
پیش از تو گم و گیج و گرفتار که بودم ؟
پیش از تو چه رویایی ؟
غم بوده و تنهایی
مشتاق که و عاشق رفتار که بودم ؟
گل کردی خزانم رفت
لکنت ز زبانم رفت
مرداب دلم رود شد و رفت به دریا
از عشق تو می گویم
غیر از تو نمی جویم
هر لحظه چه در خواب و چه بیداری و رویا
جان می دَهَمَت ای عشق
شادم ز غَمَت ای عشق
عطر تو همه جان مرا زیر و زبر کرده
ممنونم ازین احساس
این لحظه ی خیلی خاص
این بار نخست است دل من با تو خطر کرده