شهرام یزدانی بی قراری

حرف میزنی ، سکوت میکنم
با هر اشکِ تو ، سقوط میکنم
خط به خط تو را ، میخوانمو
من عادت به این ، خطوط میکنم
ببار ای ابرِ سنگینِ بهاری
که بی اندازه امشب بی قراری
دلت یک آسمان ، تنگ است و با من
تو دیگر طاقتِ ماندن نداری
با هر نفس ، با هر نگاه
تو را ، من زِ بَر میخوانمت
ناگفته هایت را مگو
ناگفته هم میدانمت