میلاد داوری خنده مصنوعی

نم بارون دیگه واسم خبری از تو نداره
حالا پاییز واسه‌ی من یه شروع تازه داره
یه شب آروم نگرفتم یاد تو تووی دلم بود
تو نبودی قاب عکست مثل هر شب بغلم بود
نرو قلبمو تو نشکن ببین چشام خیس اشکن
میدونم فایده نداره تو می‌خوای بگذری از من
چقده سخته به رومم نیارم این همه دردو
تو ندونستی که کُشتی همه‌ی عشق یه مردو
دل سنگی که تو داری شده یه برگ برنده
چال لبخند تو دامه من بیچاره پرنده
خنده‌ی مصنوعی من پر بغض دست نخورده‌اس
پر حرفای نگفته که سر زا جون سپرده‌اس
نرو قلبمو تو نشکن ببین چشام خیس اشکن
میدونم فایده نداره تو می خوای بگذری از من