کیا کرمی و بیژن روستا قاب عکس

بیا از تلخی عشق صحبت کنیم حرفای تو شیرینه
باز امشبم عکسای تو از تو چشام میریزه
نگات منو سرد کرد از گرم آغوشت
پاییز نمیزاره کنم فراموشت
هنورم عکساتو هر شب بغل دارم
به قلب داغونم خیلی بدهکارم
هنوزم این بالش عطر تورو داره
به برگشتن تو هنوز امید دارم
یاد شب و کوچه
گرمای آغوشت
عطر تن پاکت
نمیره از یادم
مجنون تو بودم شیدای من بودی
شبی بدون هم تا صبح نیاسودیم
بیزارم از خونه بی تو یه دیوونم
تنها نمیتونم اینجا بمونم
بارون که میباره حس بدی دارم
قول داده بود تنهاااااات نمییزارم
تو پیشمی اما فقط تو قاب عکس
این تن بدون تو افتاده از نفس
فراریم هر شب از دست بارونا
گلایه میکنم من از آسمونا
از چشمم آویزه عکسای تو هر شب
بیا عشقمونو تمدید کن بازم
حال من بی تو همینه
تنها و خاموش و سردم
هرچقدر بامن بد کردی
یک بار هم ترکت نکردم
یه شب کنار اون وقتی که بیداری
بیفتی یاد من میفهمی تنهایی
شاید که برگردی شاید پشیمونی
بدون من شاید دیگه نمیتونی