امیر فرخ پاداش

تو مرا از غم تنهایی رهایی دادی
تا دل افتاد به دامت
به من بی خبر از عشق چه بهایی دادی
زندگی باد به کامت
منه بی خبر از عشق را ببین
که چه وابسته شده ام به این
رنگ مشکی ساده چشمانت
تو چه کرده ایی با دل بی کسم
که ته هر خط به تو میرسم
تو منو من نیمه پنهانت
وهم و خیال و سرابم تو
مستی و جام شرابم تو
تعبیر رویا و خوابم تو
عاشق زلف سیاهت من
بسته مسیر نگاهت من
نشسته بر سر راهت من
در چگونه این شب سیه سحر شود
بدون تو از آن زمان که ماه من شدی
در عشق تو به انتها رسیدنش خوش است
نگو تو هم رفیق نیمه راه شدی
وهم و خیال و سرابم تو
مستی و جام شرابم تو
تعبیر رویا و خوابم تو
عاشق زلف سیاهت من
بسته مسیر نگاهت من
نشسته بر سر راهت من