امیر بدیعی خاطرخواه

اومده که دلو‌ ببره با چشای درشتش
همونی که بایه نگا این دل ما رو‌ کشتش
تا میام حرف دلو به گوشش برسونم
یه جوری نگام میکنه که میگیره زبونم
انگاری جادو‌کرده دل منو با نگاهش
دل منو میبره با اون صورت ماهش
حالا که این دل بی قرار افتاده به دامش
هرچی بگه همون میشم اینجوری میخوامش


اون چشاش میکَّنه از جاش دل دیوونمو
چه بخواد نخواد بازم پاش آره می مونمو
تو نگاش یه برقی داره مثل الماس
اون موهای بلندشم مثل موج دریاست
تا صدای پاش میاد یهو نفسم ‌میره
دیگه عاشق شدم ای وای دلم درگیره
توی خوبی همه مرزا رو‌ شکسته
واسه همه ایناست که تو‌دلم نشسته

خاطرخواهاش هزار هزار
دل من دل بی قرار
شد با نگاه اون شکار
بیا و بی اختیار

تو آسمون عکس چشاش
ستاره فرش زیر پاش
دیگه نمیاد هیچکی به جاش
دلو برد یواش یواش