محب تراوش

از دیدن تو سیر نمیشم من
من تا ابد حریص تماشاتم
اعجاز کرده باور تو در من
بدمست ساغر شب چشماتم

بعد از هزار بار سفر بازم
تازه ست گلشن تن تو بکره
هر بار کشف تازه و حسی نو
انقدر که ظریفه تنت شعره

شعر و شراب کهنه احساست
برده منو به آسمون نویی
من تو بهشت خرم آغوشت
مومن شدم به این که خدا تویی

از قید و بند هرچه زمان و مکان
با جادوی چشات رها میشم
از بر شدن تو رو لب و انگشتام
نازت میکنم غرق صفا میشم

من تشنه تراوش اندامت
از زیر ابر پیرهنت هستم
باید ببینم اون گل موهاتو
رو ماه دوش تو که کنه مستم