مغلوب شک

بنگر همه ایمانم ببین
آبادی ویرانم ببین
هم کفر پنهانم ببین
هم نور قرآنم ببین
روی من بالا بد و چرخید سمت جانبم
ناگهان شکی بیامد رخنه کرد در باطنم
گفت امکان دارد آنچه دیده ای از وهم توست
ممکن است این میل هم چون میل های قبل توست
گرمیه ایمان من را برد و پنهانش بکرد
مأمنم را او زد و با خاک یکسانش بکرد
شک بیامد گفت شاید هم نباشد اینچنین
حال خوب و خرم آن بی خدایان را ببین
مستمندان را ببین، ثروتمندان را ببین
شایدم که بی حساب و بی کتابه این زمین
زین همه از من ترس و وحشتی ابراز شد
احتیاج به مأمن ایمن‌تری احساس شد
دیدی که چه حاشا کرده ای
ضدّین اجماع کرده ای
طالب پیدا کرده ای
سرگشته و حیرانم
در کفر حاشا کرده ام
با دین اجماع کرده ام
ایمان پیدا کرده ام
از بحر می خوانم
گفت ایمانم اگر کافی نبودم بهر تو
نیستم من مستحق اجتناب و قهر تو
گفت از ما برنگرد و بر وجودت پشت نکن
بر خدا و دین و بر حق و حقیقت پشت نک