محمد مهرابیان کافئین

تو جان من به لب رساندی
به قلب من چکش چپاندی
سیگار و شعر و تی بگ و خواب
ببین مرا کجا کشاندی
نرفته از سرم نگاهت
قسم به نیمه شب به ساعت
به درد قلب و کافئین ، قرص
نکرده‌ام به دردت عادت
به ادعای سوسیالیستی کردن
عرق سگی با ژست ویسکی خوردن
یه حامیه محیط زیستم با
ماشین کلاسیک صدی سی رفتن
یه ظهر گرم با نون و خرما و کشکه
کولر نداره می‌زنم واست پنکه
بیا که جان به تن نماندست ای یارم
ستان ز دست ناظم مکتب ترکه
نخواهم از تو جز وصالت
نباشد این به جز عدالت
بیا که پانسمانت اینجاست
شنیده‌ام شکسته بالت
برای تو کسی نمانده
به جز منی که خود نشانده
به پای عشق بی وفایش
جوانیش ز خود ستانده
به ادعای سوسیالیستی کردن
عرق سگی با ژست ویسکی خوردن
یه حامیه محیط زیستم با
ماشین کلاسیک صدی سی رفتن
یه ظهر گرم با نون و خرما و کشکه
کولر نداره می‌زنم واست پنکه
بیا که جان به تن نماندست ای یارم
ستان ز دست ناظم مکتب ترکه