پیام حصیری تب

 
تب انگشت ستاره
روی پیشونی شب بود
توی هزیونی شبونه
خون قندونی شب بود
لب تاقچه توی ایوون
گل شمعدونی میلرزید

شونه هام دور از نگاهت
تو که میدونی میلرزید
تا که اومدی تو از راه
شبم از ترانه پر شد
دفتر هجرونیام از
شعر عاشقانه پر شد

توی کوچه ما انگار
زنگ خونه ها صدا کرد
انگاری عطر گلاب بود
کوچه رو پر از خدا کرد
روی پشت بوم رویا
یه ستاره بود که خندید

آسمون پولک نشون شد
ماه از اون وسط منو دید
نم بارون تو صدام ریخت
چشم‌ من رنگین کمون شد
هرچی از خدا میخواستم
تو که اومدی همون شد