سپهر کرمی فرض کن

بیا و یه لحظه تن خسته مو
از آغوش این فاصله قرض کن
بیا فرض کن مال همدیگه ایم
نمیگم یقین کن،فقط فرض کن

فقط فرض کن را(ه) برم با غرور
کنارت، جلو چشم این آدما
فقط فرض کن من توی تو بشم
چقد خستم از این ضمیر شما

فقط فرض کن عاشق من شدی
چه فرض قشنگیه مال تو شم
اگرچه محاله ولی فرض کن
به فرض محال تو هم دلخوشم

بیا فرض کن داره بارون میاد
بیا فرض کن زیر چتر منی
بیا فرض کن پا به پای خودم
داری توو خیابون قدم میزنی

منی که فقط فرض کردم یه عمر
که دست تو پشت و پناه منه
ببین از همین فرض، کوهی شدم
که هیچکی نتونست منو بشکنه

میخوام تا ته قصه فرضت کنم
کنار خودم با تمام وجود
یه عمر درد دل کرده لبهای من
واسه آدمی که کنارم نبود