حمید بازرگان صدام بزن

کل شهر از بی رحم پره
اونم اومد که پیرم کنه
میخواست که هم تیمم کنه
ولی کلی آدم دیدم دورش
خستگی، قهر ،فاصله
دنیای مارو میدن برش
عصبی بود انگار که
رسیده بهش دیر الکلش
ولی پشتم خالی اون از بقیه پر
شدی لای یه مشت غریبه گم
درون بی رحمت عوض نمیشه
حالا عوض بکنی هرچی دکور
هی سیگار و هی سیگار
پره سرفه شد گلوم
با اینکه بام بودش شبو
ولی صبح که شد نبود
میاد دلتنگی گهگاهی طرفم
بدون تو کرده تنهایی بغلم
یه سری حرفارم یادم نرفته که
بهت قول دادم هرجایی نزنم
من که حتی قسمام به جون تو بود
ولی شدی یه غنچه ی بدون طلوع
نمیشد بریم جلو کنایه زن
دیگه نمیگم هر جایی گیر بودی صدام بزن