محمدرضا سام ماه دل آزار

 
چشم حیران من ازوقتی که پیدات شد
محو تماشات شد عشق من
منم آن دربه دری که غرق رویات شد
همه جا رسوات شد عشق من
جان و جانانی گیسو پریشانی

چون دشت طوفانی عشق من
درد ودرمانی ای عطر بارانی
از من گریزانی عشق من
گله ها دارم ماه دل آزارم
من از دوری و این فاصله بیزارم
بی تو آوارم تشنه دیدارم

نخواه دست از این عاشقی بردارم
آرام آرام با نگاهت شدی
قرص ماه شبهای سیاهم
مردم شهر همه دانند که به غیر
از تو دگر هیچ نخواهم
چه بخواهی چه نخواهی

همه جا ورد زبانم شده نامت
چکنم با دلم ای وای که شد
هر لحظه در این معرکه رامت
گله ها دارم ماه دل آزارم
من از دوری و این فاصله بیزارم
بی تو آوارم تشنه دیدارم
نخواه دست از این عاشقی بردارم