کسری فاضلی مدار تکراری

رنگ ترحیمه حال و روز دلم
شکل ایام سوگواری تلخ
بعد آوارگی و در به دری
مثل عکسای یادگاری تلخ
تو سرم بوی سدر پیچیده
تنم اما هنوز بی کفنه
چشمای مُرده ی توی آیینه
خیلی وقته شبیه چشم منه
خستم از این مدار تکراری
زندگی با تِم خودآزاری
ثانیه های گنگ و سردرگم
طعم کابوس توی بیداری
توی باتلاق خاطره غرقم
دست و پا می زنم، غم انگیزه
بعد این خوابای زمستونی
پشت اسفند باز پاییزه
از درون پوک می شم و دائم
نبش قبر میکنم خوشی هامو
زنده ام اما تو یه برزخ
کاش دنیا عوض کنه جامو
خستم از این مدار تکراری
زندگی با تِم خودآزاری
ثانیه های گنگ و سردرگم
طعم کابوس توی بیداری