امیرمهراس دال

تو سیلاب دوتا چشمات
یه مروارید بی خونم
تو جنگ نابرابر با نگات انگار
یه ماهی زیر صد آوار و ویرونم
تو‌ گرداب همون موهات
من یه صیادم تو یه فانوس
همش دنبال تو بودم
تو گرادابه این اقیانوس
من از گرمای آغوشت تو این سرما رو کشتم
مث قلبت یه دنیارو گرفتم توی مشتم
تو از ویرونیه چشمام یه آبادی رو ساختی..
مث خاکی برای گل، با تو رو به رشدم
تو عمق لحن گیراته
من هرچی ارزو کردم
تموم عمر من دارم
به دنبال تو میگردم
به دنبال تو میگردم
حتی الان تو این لحظه
که تو باور کنی عشقم
چشمای تو بی مرزه