امیر عباس سخایی گلدون

حیف گلدونی که پژمرده شده گلاش
آخه نیستی جز تو‌ کی آب بریزه به پاش
هر چی خورشید و بهش نشون دادم نشد
اون دلش تنگ برات درمونده شد نگاش
گلم گلدونم جات و خالی میکنه تنهایی
بی توگریه میکنه رفتن تو مثل من باورنمیکنه
بیا بارون شو‌ روسر گلدونمون درمون شو
واسه زخمای دلش آروم آروم
بی تو میشکنه همین گلدون آروم
هیشکی جز تو نمیتونه واسه گلدون
همه شعراش و بخونه
بعدتو ریخت رو سرمن کل دیوارای خونه
از تو وگلدونمون فقط یه خاطره میمونه
گلم گلدونم….