پیمان کاکاوند رفیق نیمه راه

سی که مینوشت شعر از محبت
منو تنها گذاشت با غمو حسرت
با چشماش منو برد به آرزوهام
چشماشو بست رو عشق و رو صداقت
اون رفیق نیمه راه،
عاشقی باش تباهه رنگ دلش سیاهه…
من ولی سنگ صبورم،
شکست اما غرورم یه راه بی عبورم…
دل تنگ دیوونه دیگه نگیر بهونه
دیگه نگیر بهونه پرید از آشیونه
دل تنگ دیوونه دیگه نگیرربهونه
دیگه نگیر بهونه پرید از آشیونه
اون رفیق نیمه راه،
عاشقی باش تباهه رنگ دلش سیاهه…
من ولی سنگ صبورم،
شکست اما غرورم یه راه بی عبورم..