محمد سرمدی موهای تیره

محاله واسم کسی تو دنیا بشه تو
دلم می گیره ببندی اگه رو من چشتو
با یه لبخندت دل برات صد بار میریزه
موی پریشونت شبیه دریا تو پاییزه
دلم پیش تو گیره تو اون موهای تیره
وقتی که نیستی پیشم دلم هزار راه میره
حسم بهت جدیده نگو ندید بدیده
دیگه دیره عزیزم کارم به عشق کشیده
حالا که انقدر دوست دارم بعد نریا
بی تو میمیرم حالا که گیرم نریا
منو تو با هم من شب تو ماهم چی بشه
بوی بارون و تو و مجنون و چی بشه