وفایار از یاد رفته

یادمون رفته خوشی هامونو
اینروزا حالِ همه‌ غمگینه
دیگه خنده ها شده تو خالی
بس که دردِ دلمون سنگینه
اینروزا جَوونش حتی پیره
با یه دلی که همش میگیره
جای زخممون با زخم پر میشه
انگاری هی داره بدتر میشه
زندگیِ ما خوشی کم داره
مثل عصرِ جمعه من دلگیرم
زندگی‌ میکنم این زخمارو
از نفس کشیدن اما سیرم
خودتو به بی خیالی میزنی
تا دلت از‌ دردسر دور باشه
تا میای این دلو ساکت کنی
نمیزارن حالِ تو خوب باشه
آرزوهام –، نمیره از یادم
مگه‌ جز این چیزی واسم مونده
پس‌ میگیرم خنده هامو من از
خاطراتی که برام جا مونده