گروه دلیار گیسو

 
افتاد از پا در میان گلها
با شرابی گیرا
مست چشمانش شد
دیده ی ما
نغمه بر لب خنده ها درچشمش
باده ای در دستش
موج دامانش چون موج دریا

می خواند او زان شب همه جا
با صدایی گیرا شیوه هایی شیوا
آنکه افتاد از پا
آن غریب تنها وهم زیبا
غم می خیزد زان شب زدلم
روح سرگردانی
در دل مغمومم  از رخش محرومم
تا ابد محکومم روز و شبها

می خواند او با صدایی در من
بی دل و بی سر من
مومن و کافر من
در پی او
گم کرده خود
در خیال رویش
مست بوی مویش

پای من در بند دام گیسو
تا بگریزم
من هرشب زخیال
سر سپارم در خواب
مست رویایی ناب
از غم آن نایاب
پای من در بند دام گیسو
خوابم از سر
هرگز نرود
تا ابد مدهوشم

چون شرابی جوشان
در خودم می جوشم
در رهش می کوشم
در ره او