میلاد سیاه پشت دریا

 
عشقت از دل میبرد
غصه های کهنه را
مست و شیدا میکند
این دل افسرده را
چشمت افسون میکند
ناز تو دل میبرد
موج موهایت مرا
سمت ساحل میبرد
دریا تویی دریای من
ارامش دنیای من
زیبای بی همتای من
تو همان جان منی
که هر نفس میخواهمت
بی بهانه بی نهایت
تا ابد میخواهمت
صورتت ماه است
تو مهتاب این سیاره ای
با نگاهت میکشی
ای عشق مگر دیوانه ای
دریا تویی دریای من
ارامش دنیای من
زیبای بی همتای من